Bryce Canyon National Park

Ja...de nacht was koud!!! Rond het vriespunt. Een dubbel dekbed heeft ons lekker warm gehouden, maar de camper zelf had niet die dubbele luxe. En dus was het koud binnen toen we wakker werden. Gelukkig hebben we een kacheltje zeiden we tegen elkaar. Na 3 keer opstarten heeft Linda de handleiding er maar eens bij gepakt en de oplossing bleek erg logisch. Als de kachel het te koud heeft, doet 'ie het niet meer'. Bij de oplossing staat ' rijd naar een warmer oord'. 
Tja, als ik een Californische camperkachel zou zijn, zou ik onder de 10 graden ook niets meer doen. 
Gelukkig warmt de zon alles wel weer snel op en kan de kachel met vorstverlet blijven. 

De camping heeft een bushalte voor de deur om met de shuttle eenvoudig Bryce Canyon National Park in te komen (ongeveer 1 mile). Wij vinden Bryce eigenlijk wel wat weg hebben van een sprookjeswereld door alle mooie rotsformaties die 'hoodoos' genoemd worden. De hoodoos ontstaan door regen en erosie (hoodoos zijn van kalkzandsteen en dat lost op door regen) en door vorst en dooi. Bij dooi loopt water in de kieren en spleten. Dat bevriest dan weer en de spleet wordt groter. En dat proces blijft zich herhalen gedurende de winter. Tijdens de andere seizoenen zorgt de regen voor het afvloeien van losse stukken (en dus ook voor erosie) en zo ontstaat geleidelijk de vorm. 

Het lijken allemaal grillige torentjes die er mysterieus uitzien. Er zijn veel verschillende kleuren, van oranje naar bleekroze en wit. 

Midden in de Canyon zie je de hoodoos volledig gevormd, maar tegen de rimtrail zie je dat het vormen daar nog volop bezig is en ligt er nog een tableau op. Bijzondere gewaarwording dat 100 jaar geleden mensen iets anders gezien hebben dan wij nu zien en dat over 100 jaar mensen de hoodoos weer anders zullen zien dan wij vandaag. En dat is dan weer zo'n moment dat Marieke het niet droog houdt, omdat het zo overweldigend is. Jullie begrijpen, de hele reis is tot nu toe overweldigend dus de tissues zijn niet aan te slepen.

We weten niet wat we nu mooier vinden, Grand Canyon of Bryce Canyon. Ze zijn niet te vergelijken met elkaar. De ene woest, groots, kolossaal. De andere bijna verfijnd, mysterieus en sprookjesachtig. Van de Grand Canyon zou je je nog iets voor kunnen stellen dat de natuur dat zelf kan ontwikkelen, van Bryce is dat eigenlijk niet voor te stellen.

Terug op de camping proberen we met de gebrekkige wifi onze blogs, foto's en filmpjes te uploaden. En dat lukt de ene keer wat beter dan de andere keer. Dus lukt het vandaag niet, dan houden we het voor gezien en gaan met onze worstenstok hotdogs boven het vuur warm maken en lezen jullie onze blogs een dagje later.