Mono Lake en Bodie

21 september 2016 - Bodie, California, Verenigde Staten

Het Mono Lake ligt praktisch in de achtertuin van ons RV Park. Kort ritje voor onze eerste bestemming van vandaag. Het Mono Lake is een van de oudste meren van Noord-Amerika, het is al meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan. In het meer en aan de oever staan tufa's. Vreemd gevormde kalksteentorens. Doordat het meer al zo oud is, stromen er al eeuwenlang zouten en mineralen het meer in vanaf de bergen. En doordat het water alleen door verdamping uit het meer verdwijnt, blijven de mineralen en het zout achter. Daarom is het water bijvoorbeeld 8 maal zouter dan oceaanwater.

Zoet water bevat calcium en onder het meer zijn zoetwaterbronnen. Als calcium zich verbindt met zout, slaat dit op de bodem neer als kalkzandsteen. En zo groeit dus een tufa. Sommige torens zijn wel 900 jaar oud. Doordat het waterpeil drastisch is gedaald doordat grote steden water nodig hebben, zijn de tufa's nu boven water zichtbaar. Mono Lake is in inmiddels beschermd gebied waardoor het waterpeil langzaam weer stijgt.
 
Het water is turkoois blauw, groen en/of helblauw. Het weer werkt helaas niet zo mee vandaag, maar Linda kan toch een aantal prachtige foto's maken ondanks het ontbreken van mooi zonlicht. Wanneer we vanaf de parkeerplaats de weg weer op willen rijden, maakt één van de bandleden van ZZ-top de weg voor ons vrij! Inclusief met het befaamde armgebaar. OMG, we love this country!

Een stukje verderop ligt Bodie. Bodie is een oud mijnwerkersstadje dat alleen te bereiken is via een 4 kilometer lange, slingerende en onverharde weg. Alles in de camper staat te rammelen. Shaken not stired komen we aan bij het spookstadje. Het is groter dan we verwacht hadden. Er blijkt nog maar 5% over te zijn van het totale stadje. Het moet dus toch nog een behoorlijke stad zijn geweest. Bodie is nu alleen nog maar in de zomermaanden te bezoeken omdat het weer er erg onvoorspelbaar kan zijn. Vandaag is het er ook koud en het waait hard. Er komt immers ook een ander seizoen aan.

Bodie is nu een State Historic Park en laat zien hoe de wereld eruit zag tijdens de Gold Rush in Californië. In 1859 heeft W.S. Body goud gevonden in dit gebied. Veel heeft 'ie er niet aan gehad, hij stierf een aantal maanden later al in een storm. Met de vondst van het goud, is de mijnindustrie hier langzaamaan ontstaan. In 1875 nam dit een vlucht en groeide Bodie hard. In totaal zijn er 30 verschillende mijnen geweest, telde Bodie tussen 8.000 en 10.000 inwoners. 

Niet alleen het weer was ruw en onvoorspelbaar maar ook de bevolking. Het stadje stond bekend om 'wild men and wild times'. Er waren meer dan 60 saloons en vele bordelen. Toen de mijnindustrie over het hoogtepunt heen was, ging het ook snel bergafwaarts met Bodie. Tot 1942 waren er nog een paar mijnen open en woonden er mensen. Daarna is iedereen vertrokken. Het ziet er uit alsof iedereen alles heeft laten vallen en heeft achter gelaten. In de huisjes liggen nog kledingstukken, speelgoed, schoenen en huisraad. In de winkels liggen nog de artikelen die verkocht werden. Er is een oud tankstation, de auto staat er nog voor.

De laatste familie die weg gegaan is, heeft van 1942 tot 1962 er voor gezorgd dat alles bleef zoals het toen was. In 1962 is het staatseigendom geworden en wordt het mondjesmaat onderhouden. Alleen datgene wat echt nodig is om het zo waarheidsgetrouw mogelijk te houden.

Na Bodie hobbelen we terug naar de doorgaande weg en rijden nog een stukje verder, naar Twin Lakes. Een dorp bij twee meren die op elkaar lijken. Wat zou de wereld toch gemakkelijker worden als alle plaatsnamen zo worden bedacht. Badwater omdat het water slecht (bad) is, Bodie omdat haar ontdekker zo heette, Twin Lakes vanwege de meren die op elkaar lijken, Salt Lake omdat het water zout is. De Twin Lakes zijn overigens erg mooi. We denken dat een volgende roadtrip Canada gaat worden, omdat wij denken daar nog meer van dit soort mooie meren te kunnen bekijken.

Na Twin Lakes terug naar ons RV Park. Panini Pulled Pork gegeten bij Cafe Epic. Epic  vanwege het uitzicht op Mono Lake. Maar ook vanwege de Pulled Pork en homemade Carrotcake. Beide episch!!! Super lekker.

Vannacht slapen we nog een nachtje in Lee Vining. Morgen gaan we vroeg naar onze natuurcamping ín Yosemite. Boodschappen 'in huis', water aan boord, tanks leeg. En pepermuntjes om naar de beren te gooien.

Foto’s

3 Reacties

  1. Brigitte:
    22 september 2016
    Elke morge als ik wakker word kijk ik eerst zo van ....Is er al weer een nieuwe blog? En ja hoor. ..dit keer weer inclusief geschiedenis van Amerika en ZZTOP. Wat wil een mens nog meer?
  2. Marianne:
    22 september 2016
    Mooi hoor !
  3. Riek:
    22 september 2016
    Je raakt gewoon niet uitgekeken, zo mooi elke keer of indrukwekkend Een plaatsje waar de mensen zo weggelopen zijn en dan te bedenken dat het bijna 50 jaar geleden is je zou denken ze zijn even boodschappen doen. En al die kleuren van steen en zand, wonderlijk hoe zout en zoet dan met elkaar verenigen. We reizen zo een beetje met jullie mee. Erg leuk dat dit zo kan. En voor jullie zelf straks ook als je weer terug bent want jullie hebben zoooveel gezien dat je het dan niet meer weet .En hoe je dat allemaal beschrijft heel prettig om te lezen. Plaatjes erbij het is heel compleet.